Door Caty Kroon - Netflix had het niet beter kunnen timen. Het zesde en laatste seizoen van The Crown verscheen 14 december zodat je lekker kan kijken in de vrije uren tussen kerstkalkoen en oliebollen. De meningen over deze laatste serie zijn verdeeld. En dat is begrijpelijk.

De tekst gaat hieronder verder.

Elizabeth Debicki als prinses Diana.

The people's Princess

In het laatste seizoen van The Crown draait het voor een groot deel om 'the people's' Princess Diana en de opmaat naar haar dood. Hoewel de BBC vindt dat actrice Elizabeth Debicki de prinses overdadig imiteert, vind ik dat zij dat juist op een geweldige manier doet. Het blijft natuurlijk gissen naar het werkelijke karakter van de prinses. Miljoenen hielden van haar, maar er waren ook mensen met een ander geluid. Mij gaf ze altijd de indruk zowel ernstig depressief als zeer slinks te zijn. En dat speelt Debicki goed uit.

De tekst gaat hieronder verder.

Ed McVey (l) en Luther Ford als prins William en prins Harry.

Goed gecast, slecht gecast

Prins William, goed gecast in de persoon van Ed McVey in de tweede helft van de serie, heeft het moeilijk met het verwerken van het overlijden van zijn moeder. Luther Ford, heel slecht gecast in de tweede helft van de serie als prins Harry, lijkt qua uiterlijk in niets op zijn moeder, maar qua karakter des te meer. Ook aan Dominic West, die Prince Charles speelt, heb ik moeten wennen. Behalve het lipje dat hij altijd trekt en zijn ietwat slepende manier van praten, was er weinig herkenbaars aan West. Maar gelukkig is hij een prima acteur en dat maakt veel goed, alleen jammer dat het veel inspanning kost om je er de juiste persoon bij voor te stellen. Ook voor Camilla (Olivia Williams) liep ik niet warm. Imelda Staunton was echter een meer dan geweldige Queen Elizabeth. Ze wás het gewoon. Hoe knap is het als je de onderkoelde humor van de koningin zó kan spelen. Onbeweeglijk luisteren naar wat iemand zegt en dan alleen antwoorden met: 'I see' en vervolgens de humor in haar ogen zien. Dan sta je op eenzame acteerhoogte.

De tekst gaat hieronder verder.

Juiste beeldvorming

Het daadwerkelijke tragische ongeluk van prinses Diana wordt subtiel weergegeven. Het opjagen van de paparazzi is levensecht. Je vraagt je wel af waarom de prinses nooit in een auto heeft gezeten met geblindeerde ramen. Maar goed, uiteindelijk zie je die Franse tunnel opdoemen, zie je ook hoe de Mercedes met hoge snelheid in de tunnelbuis verdwijnt, maar hoor je alleen een vreselijke klap. En dat was het. Precies genoeg voor de juiste beeldvorming.
Dat de prinses na haar dood nog als geest met enkele leden van de koninklijke familie in gesprek gaat, is voor mijn smaak wat gekunsteld. In een vernietigende recensie vindt The Guardian de geestverschijning van Diana verschrikkelijk. Een andere verrassing vond ik het karakter van Dodi Fayed, die een beetje wordt neergezet als een softie. Geen idee of hij dat ook was, maar ik nam tot dan toe aan dat hij op zijn vader leek: een eigenzinnige drammer met veel geld.

De tekst gaat hieronder verder.

The Crown de moeite waard?

Het lijkt erop alsof serie zes moeite had Diana een goede plek te geven in het verhaal. Wat dat betreft kan het niet dichter bij de werkelijkheid komen. Is het dan allemaal kommer en kwel? O nee, zeker niet. De verhaallijnen die niet over Diana gaan zijn prachtig uitgewerkt. Zoals het huwelijk, eindelijk, van Charles en Camilla. Ook de 'populariteitstrijd' tussen de koningin en Tony Blair is geweldig gedaan, evenals prins Philip die bezig is zijn eigen begrafenis tot in de puntjes te regelen en er bij zijn vrouw op aandringt dat ook te doen. Petje af hoe dat is gefilmd en verwerkt in de scènevolgorde. En toch een paar keer tranen, zoals bij de scène waar Elizabeth haar Piper naar binnen haalt en hij Sleep, Dearie, Sleep voor haar speelt. En we The Queen's Piper nog even zien in Westminster Abbey. Of het de moeite waard is om de slotserie te bekijken? Zeker. Ik zou zeggen: doe het nog even voordat de sleur van alledag je weer in beslag neemt.

The Crown is te streamen op Netflix.